Nauka

Nauka nowych zdolności?

Zamrugałam parę razy niepewnie oczyma. Racja, myślałam kiedyś, że fajnie byłoby mieć jakieś inne magiczne zdolności, tak jak pozostali nieśmiertelni. Nigdy jednak nie sądziłam, że można się ich po prostu wyuczyć.

- A-ale jak to? - wydukałam.

Kobieta westchnęła i pokręciła głową.

- Umiesz już panować nad wiatrem. A co z innymi żywiołami? Cyrokineza - ogień, geokineza - ziemia, hydrokineza - woda. Nie zapominajmy, że można je też ze sobą łączyć. To naprawdę potężne zdolności. Jednak musisz być ostrożna, bowiem nie każdy jest wstanie zapanować nad większą ilością mocy, co ostatecznie doprowadza go do destrukcji... Jesteś gotowa spróbować?

Nie zastanawiając się długo, powiedziałam:

- Jak najbardziej.

- Przygotuj się więc...

Kobieta wyciągnęła łańcuszek, którego wisiorek chował się pod sukienką. Zobaczyłam przeźroczysty kryształ, wewnątrz którego wiły się kolorowe wstęgi dymu. Cassandra jakby oderwała jego kawałek i dłonią posłała go w moją stronę. Zauważyłam tylko, że moja śnieżynka unosi się, a w jej środku robi się miejsce na fragment kryształu. Srebro znów zrobiło się dziwnie zimne. Gdy oba materiały połączyły się, błysnęły kolorowym światłem.

Zadrżałam i opadłam na kolana. Czułam, jak coraz to więcej magii wypełnia moje ciało. To było dziwne uczucie - jakby jakieś wstęgi robali wiły ci się pod skórą. Po części to łaskotało, po części było niesamowicie przerażające i odrażające. Gdy już wszystko się uspokoiło, a moje ciało przyzwyczaiło się do nowej energii, wstałam.

- I co teraz? - spytałam niepewnie.

- Teraz zdobyłaś fragment moich mocy. Musisz nauczyć się nad nimi panować.

Wskazała dłonią na jezioro.

- Woda. Patrz i spróbuj powtórzyć - powiedziała stanowczym tonem.

Podeszła do tafli wody, przyłożyła do niej dłoń, krytą zaraz pociągnęła do góry. Za nią podążał strumyczek wody. Kobieta wróciła do mnie i zatoczyła dłonią okręgi. Ciecz zrozumiała polecenie i otoczyła mnie. Uśmiechnęłam się, słysząc przy uszach jej przyjemny szum. Jednak gdy chciałam ją dotknąć, opadła gwałtownie na ziemię, ochlapując lekko moje nogi. Widząc jej spojrzenie, wiedziałam, że teraz moja kolej.

Myślałam, że to będzie łatwiejsze. Prawda była jednak inna. Najpierw musiałam zmusić wodę do posłuszeństwa. I to była rzecz najtrudniejsza. Dopiero po dłuższym czasie udało mi się ją "wyciągnąć" z jeziora. Jeszcze później zaczęła przybierać kształty, które chciałam jej nadać. W pewnym momencie, strumień, którym aktualnie się bawiłam, urósł gwałtownie i przybrał kształt ogromnej kobry. Udsunęłam się szybko, ale ona już ruszyła do ataku. Instynktownie podniosłam ręce do góry, zakrywając nimi głowę, jakby to miało mi w czymś pomoc. Gdy przez jakiś czas nic się nie działo, opuściłam je i otworzyłam oczy. Przede mną stała ściana z ziemi, która uchroniła mnie przed wodnym stworem.

- Wow...

Spojrzałam na to z lekkim niedowierzaniem.

- Mhm, całkiem nieźle. Musisz pilnować swoje ręce i myśli, jeśli chcesz mieć kontrolę nad tymi mocami. Poucz się tego beze mnie, ale o niczym nie mów innym Strażnikom...

Przytaknęłam głową

- Skąd wiesz, co tak właściwe zrobiłam? W końcu nic nie widzisz...

- Ludzie mają oczy i są ślepi na wszystko. Słuch, węch i dotyk - to ważne rzeczy, je trzeba rozwijać. Zapamiętaj to... A teraz możesz już odejść.

Już chciałam odlecieć, ale kobieta znów się odezwała:

- Przynieś mi, proszę, księgę o wszystkich znanych stworzeniach magicznych. Zajdziesz ją w bibliotece Norda. To będzie taka drobna zapłata za naukę, dobrze?

Tylko książka?

- Jasne - odpowiedziałam szybko i poleciałam w stronę Siedziby.

- Jutro również się tu widzimy! - krzyknęła jeszcze za mną.

Wpadłam do biblioteki i zaczęłam latać między regałami.

- S, s, s... Stworzenia magiczne... Ha! Jest! - krzyknęłam uradowana, widząc poszukiwaną przeze mnie księgę.

Było to naprawę grube tomiszcze, które ledwo ściągnęłam z półki i trzymałam, jedną ręką trzymając nadal moją laskę. Pomogłam sobie odrobinę wiatrem, który podtrzymał mi dodatkowo księgę. Położyłam ją ostrożnie na ziemi, zdmuchnęłam kurz z jej okładki i otworzyłam. Moim oczom ukazał się spis wszystkich śmiertelnych, którzy kiedykolwiek się pojawili. Były tu jeszcze dziesiątki niezapisanych stron. Ciągle pojawiali się nowi. W pewnym momencie natknęłam się na notatkę o mnie.

- Wiktoria Warm, Strażnik Rodziny, duch lata. Urodzona z cząstką mocy, nieśmiertelną stała się mając siedemnastu lat. W tym samym wieku została mianowana Strażnikiem. Panuje nad ciepłymi prądami wiatru, manipuluje światłem i ciepłem. Po przejściu na stronę Pitcha Black jej moc rozwinęła się - od tej pory jest zdolna do wytwarzania elektryczności - przeczytałam na głos.

Nagle zauważyłam, że w moim kierunku leci zaczarowane pióro i atrament. Gdy odleciały, mogłam przeczytać więcej informacji o mnie.

- Posiadaczka fragmentu Kryształu Mocy... -  Zamyśliłam się na moment. Szybko odszukałam w spisie Cassandrę. Niestety, niewiele się dowiedziałam. - Posiadaczka Kryształu Mocy... Na co jej ta księga? Co robi ten cały kryształ? - zapytałam sama siebie.

Dźwignęłam jednak spis i poleciałam z nim do pokoju. Położyłam się na łóżku i zaczęłam dalej czytać.

- Jackson Overland Frost, Strażnik Zabawy, duch zimy. Nieśmiertelność zdobył mając siedemnaście lat, po utopieniu się w jeziorze, ratując siostrę. W wieku trzystu siedemnastu lat mianowany Strażnikiem. Panuje nad zimnymi prądami wiatru, zdolny do tworzenia śniegu i zamrażania substancji. Potrafi stworzyć zaczarowane kule śnieżne, które wywołują chęć do zabawy u trafionej przez nie osoby. Przy pomocy swojej laski tworzy rysunki ze szronu, które potrafi sprowadzić do życia. Posiada w swoim wnętrzu ogromne ilości mocy...

W tym momencie usłyszała pukanie. Szybko wsunęłam księgę pod łóżko i krzyknęłam:

- Proszę!

Drzwi otworzyły się i do środka wszedł Nord.

- Witaj, Wiktorio. Byłaś dzisiaj na patrolu, prawda?

Skinęłam potwierdzająco głową.

- Ludzie już nas nie widzą, a na ulicach spokój. Wszystko jest takie, jakie być powinno.

Mężczyzna uśmiechnął się.

- Dobrze... Czyli możemy zapomnieć o wydarzeniach z wczoraj. Dziękuję. Już Ci nie przeszkadzam.

Wyszedł, zamykając za sobą drzwi.

Natychmiastowo wyciągnęłam księgę spod łóżka.

- Toothiana, królowa mini-wróżek, Wróżka Zębuszka, Strażnik Wspomnień. Przy pomocy swoich małych pomocnic zbiera w swym pałacu zęby mleczne dzieci, przetrzymując ich wspomnienia. Walczy za użyciem dwóch szabli lub swych skrzydeł... Królowa?

Teraz przypomniało mi się jak Ada ją tak nazwała... Miałam jednak wrażenie, że to odległa przeszłość Tooth, jeszcze za czasów Złotego Wieku, jak to nieśmiertelni nazywają okres,  przed atakiem Mroka.

Do później nocy siedziałam, czytając o jak największej ilości istot magicznych. Dlaczego nikt wcześniej nie pokazał mi tego spisu? Przecież znacznie łatwiejsze byłoby to niż opowiadanie mi niepełnych informacji. Cóż, może Strażnicy o tym zapomnieli... albo mieli powody, by mi tego nie pokazywać. Wzruszyłam jednak ramionami na tę myśl i schowałam tom pod łóżku. Ziewnęłam, przeciągnęłam się i nie myśląc już o niczym innym, zapadłam w głęboki sen.

____________

Witajcie ponownie!

Przepraszam, że rozdział dosyć krótki, ale gdy mi się przypomniało, że dzisiaj poniedziałek, a ja miałam jakoś to wydłużyć... cóż, zegarek pokazał mi godzinę 21:30. Dlatego wstawiam wam to, co napisałam dotychczas. Postaram się w zamian następny rozdział napisać dłuższy! c:

Dodatkowo, chciałam was poprosić o pomoc w tworzeniu wikipedii o Strażnikach Marzeń - KLIKNIJ MNIE. Już w parę osób w małym stopniu ją rozwinęliśmy, ale przydałoby się więcej rąk do roboty. Dlatego tym bardziej zachęcamy osoby, które znają język angielski, by mogły tłumaczyć angielską wersję tej samej wikii.

Zapraszam i do zobaczenia!